اگر با دقت به آسمان شب بنگرید بسیاری از سیاره
های منظومه شمسی را می بینید
. اما اگر بخواهید چیزی پیش از نقطه نورانی
را ببینید باید از وسیله هایی مثل دوربین
دوچشمی و تلسکوپ استفاده کنید. تلسکوپ
اجسام را برای چشم ما بزرگ تر میکند،
نور اجسام دور را توسط عدسی جمع
میکند و دریک نقطه که به آن کانون عدسی می گوییم،
متمرکز می کند، نور جمع شده توسط یک
عدسی دیگر عبور داده شده و به چشم ما می رسد.
به این گونه تلسکوپ ها، تلسکوپ های شکستی میگویند.
گالیه نخستین کسی بود که از تلسکوپ استفاده کرد و
توانست کوه ها و دهانه های برخوردی ماه را مشاهده
کند.
همچنین او توانست ستارگان
و سیارات و قمر های انها را ببیند.
سالها بعد دانشمند دیگری به نام نیوتن نوع دیگری از
از تلسکوپ ها را اختراع کرد که به جای عدسی در انها
آینه به کار رفته بود.
به این تلسکوپ ها،تلسکوپهای بازتابی میگویندـ
امروزه دربخش زیادی از رصد خانه ها بزرگ
جهان از تلسکوپ های بازتابی استفاده میشود.
